Teritorijalno, najmanji region u Vojvodini. Srem se prostire između reke Dunav, na severu i istoku, reke Save na jugu i reke Bosut na zapadu. Naziv ovog regiona potiče od imena rimskog grada Sirmijuma (današnje Sremske Mitrovice). Srem je administrativno podeljen između Srbije i Hrvatske. Tokom istorije, Sremom su vladali Rimljani, Huni, Avari, Vizantinci, Bugari, Mađari, Turci i Asutrijanci. U 6. veku, na teritoriji Srema postojala je pokrajina Panonija, čiji je glavni grad bio Sirmijum. Sremska kraljevina, kojom je od 1282. do 1316. vladao srpski kralj Stefan Dragutin, obuhvatala je Gornji Srem i Donji Srem. Među srpskim despotima u Sremu su bili: Vuk Grgurević, Đorđe Branković, Jovan Branković, Ivaniš Berislav, Stevan Berislav. Srem je pod osmanskom upravom bio od 1538. godine. Sremski sandžak, nakon pada turske vlasti, postaje Sremska županija koja je od 1745. godine bila pod austrijskom vlašću. Od 1708. godine u Sremu je bilo sedište Karlovačke mitropolije Srem je od 1849. do 1860. godine bio deo austrijske pokrajine – Vojvodstvo Srbija i Tamiški Banat, sa sedištem u Temišvaru. Nakon ukidanja ove pokrajine, ponovo je uspostavljena Sremska županija. Nakon Prvog svetskog rata, Srem, uz Banat i Bačku, postaje sastavni deo Kraljevine Srba, Hrvata i Slovenaca. Sve do 1929. godine, Srem je imamo status županije, da bi nakon toga postao deo Dunavske banovine sa sedištem u Novom Sadu. Tokom Drugog svetskog rata, teritorija Srema bila je okupirana od strane Nemaca i pripojena Nezavisnoj državi Hrvatskoj. Nakon završetka rata, Srem je podeljen između Srbije i Hrvatske. Danas u Sremu većinsku etničku grupu čine Srbi, dok su od ostalih etničkih zajednica prisutni Hrvati, Slovaci, Rusini, Mađari. Iako je najveći deo teritorije Srema u Vojvodini, manji deo administrativno pripada Beogradu.