Pripadaju grupi istočno-slovenskih naroda, zajedno sa Rusima, Belorusima i Ukrajincima. Pored imena Rusini, u istoriografskim izvorima pominju se i pod imenima Ruteni i Malorusi. Na prostore današnje Vojvodine, Rusini su se doselili iz severoistočnih županija tadašnje Ugarske, koje se danas nalaze u Istočnoj Slovačkoj, Zakarpatskoj Ukrajini i Mađarskoj. Važan trenutak za istoriju rusinske zajednice odgirao se 17. januara 1751. godine. Tada je administrator komorskih imanja Habzburške monarhije u Bačkoj, Franc Jozef de Redl, potpisao ugovor o naseljavanju komorske pustare Veliki Krstur. Danas, Rusini imaju status nacionalne manjine Vojvodini. Prema popisu iz 2011. godine, u Vojvodini živi 14. 246 Rusina, a najbrojniji su u opštinama Vrbas, Kula i Žabalj. Naselja sa rusinskom većinom su Ruski Krstur, Kucura i Bikić Do. Rusinski jezik jedan je od šest službenih jezika koji su u upotrebi u AP Vojvodini. Rusinski jezik ubraja se u grupu najmlađih slovenskih jezika, a kodifikovan je 1923. godine gramatikom bačko-rusinskog govora dr Havrijila Kosteljnika. Rusni koriste ćirilično pismo. Po veroispovesti, prpadaju grko-katoličkoj ili istočnoj katoličkoj crkvi, gde priznaju vrhovni autoritet Pape, ali zadržavaju pravoslavni obred. Nazivaju ih još i katolicima vizantijskog obreda. Prva rusinska grko-katolička parohija osnovana je u Ruskom Krsturu 1751. godine. Za Rusine u Bačkoj 1777. godine osnovana je Episkopija sa sedištem u Križevcima (Hrvatska). Grko-katolička katedrala Svetog Nikole, podignuta u 18.veku u Ruskom Krsturu, najstarija je u Apostolskom egzarhatu Srbije. Od sredine XVIII veka Rusini u Bačkoj su imali svoje konfesionalne škole koje su pružale najosnovnije obrazovanje. Prva takva rusinska konfesionalna škola osnovana je u Ruskom Krsturu 1753. godine. Kulturno-nacionalni preporod, Rusini doživljavaju nakon osnivanja Rusinskog narodnog prosvetnog društva 1919. godine. Nakon toga, publikovan je i prvi Rusinski kalendar (1921) i Rusinske novine (1924). Prva štampana knjiga na rusinskom jeziku u Vojvodini bila je Idilski venac iz mog sela, autora Havrijila Kosteljnika, 1904. godine. Kulturni život Rusina tokom 20. veka bio je dinamičan. U Ruskom Krsturu je 1945. godine osnovana kulturno-obrazovna i naučna institucija Matica rusinska sa ulogom negovanja rusinskog jezika i kulture. Pozorišni život je takođe bio razvijen, a prva pozorišna predstava na rusinskom jeziku izvedena je u Kucuri 1913. godine. Rusinski narodni teatar „Đađa“ osnovan je 1970. i predstavlja profesionalno pozorište sa svenama u Ruskom Krsturu i Novom Sadu. Pored pozorišta, Rusini imaju niz kulturno-muzičkih i folklornih manifestacija, među kojima se izdvaja Festival kulture Rusina i Ukrajinaca „Crvena ruža“. Među Rusinima u Vojvodini, visok je stepen obrazovanog stanovništva. Obrazovanje na rusinskom jeziku odvija se na Filozofskom fakultetu u Novom Sadu, na katedri za rusinski jezik i književnost od 1982. godine, dok u Ruskom Krsturu postoji jedina srednja škola na rusinskom jeziku. Informisanje na rusinskom jeziku postoji u okviru Redakcije na rusinskom jeziku Javnog servisa Radio Televizije Vojvodine, dok novinsko-izdavačka ustanova Ruske slovo, kao i Časopis za književnost i kulturu ''Švetlosc'' i List za decu ''Zahratka'' objavlje svoja izdanja na rusinskom jeziku.