Potiče od latinske reči fundamentum što znači osnova i odnosi se na način mišljenja u kome se određena načela smatraju za suštinske istine, koje imaju nepromenljiv i neprikosnoven karakter. Fundamentalizam izražava isključivu odanost načelima, koja se često manifestuje ozbiljnošću i vatrenom podržavanju neke doktrine. Pojam se najčešće dovodi u vezu sa religijama, odnosno doslovnom istinom svetih spisa (verski fundamentalizam), ali fundamentalizam se pojavljuje i u političkim doktrinama. Verski fundamentalizam  posmatra sve aspekte javnog i privatnog života kao sekundarne u odnosu na objavljene verske doktrine i očekuje da se politički i društveni život organizuju na osnovu onoga što se smatra istinskim verskim načelima (doslovna istina svetih spisa). Prva upotreba termina funadamentalizam vezuje se za kraj 19. i početak 20. Veka. Oblici verskog fundamentalizma (hrišćanski, jevrejski, hinduistički, islamski) postoje u svim delovima sveta. Fundamentalistički pokret označava povratak temeljnim načelima religije, a verski fundamentalizam označava i antimodernizacijske pokrete u raznim religijama. Fundamentalisti nisu samo usmereni protiv drugih religija, već i protiv modernizovanih verzija svoje religije. Fundamentalizam nastoji da uveri ljude u apsolutni autoritet, bez kritičkog propitivanja, suprostavlja se svakoj tradiciji koja ugrožava njegov autoritet, napada liberalizam i propagira „sveti rat“kao borbu za više ciljeve. Fundamentalisti veruju da imaju višu misiju na zemlji, da štite autentičnu verziju svoje religije i u tom smislu propagiraju i osnovna načela života i spasenja. Termin fundamentalizam se, otud, često koristi i pežorativno da bi označio nefleksibilnost, dogmatizam i autoritarizam, kao i nekritičko mišljenje bez provere.