Ili ortodoksija, jedna je od glavnih hrišćanskih konfesija u svetu i deluje kroz autokefalne (samostalne) pravoslavne crkve. Reč pravoslavlje potiče od grčke reči oρθοδοξία i doslovno znači - pravoverje. Nastaje u istočnim delovima Rimskog carstva, Vizantiji. U istoriji pravoslavlja može se izdvojiti nekoliko etapa: rano (apostolsko) hrišćanstvo, od prvog veka sve do prvih godina vladavine Konstantina Velikog, vizantijski period koji počinje Prvim Nikejskim saborom 325. i traje do pada Konstantinopolja 1453, zatim otomanski period XV do XIX veka i četvrti je moderan period koji traje do danas. Osnovno učenje u pravoslavlju zasniva se na simbolu vere koji je usvojen na Vaseljenskim (ekumenskim) saborima u prvim vekovima hrišćanstva: vera u Sveto trojstvo, prema kojem je Bog jedno biće koje se sastoji iz tri osobe: Oca, Sina i Svetog Duha. Oko razumevanja Svetog trojstva ili principa Filioque došlo je i do različitih tumačenja rimokatoličke i pravoslavne crkve. Rimokatolička crkva uči da Sveti Duh proizlazi iz Oca i Sina, dok pravoslavne Crkve uče da Sveti Duh proizlazi samo iz Oca. Dogmatske razlike koje su postojale u hrišćanstvu (posebno po pitanju Svetog trojstva), načiniće raskol u hrišćanskom svetu 1054. godine, kada je došlo do podele na istočno i zapadno hrišćanstvo.  Iz Konstantinopolja, pravoslavna vera se širila istokom i jugoistokom Evrope, a Sloveni prihvataju pravoslavlje u IX veku. U Pravoslavnoj crkvi postoji sedam svetih tajni ili sakramenata: sveta tajna krštenja, sveta tajna miropomazanja, sveta tajna pokajanja, sveta tajna pričešća, sveta tajna braka, sveta tajna jeleosvećenja, sveta tajna sveštenstva. Sveta liturgija ili bogosluženje predstavlja najvažniji događaj u životu pravoslavnog vernika, koji se tokom liturgije i pričešćuje hlebom i vinom, koje simbolički predstavljaju telo i krv Hristovu. Za pričest, vernici se pripremaju postom, molitvom i ispovedanjem greha. Samo putem pričesti vernici mogu doći na put večnog spasenja, koje se nalazi u osnovi pravoslavnog verovanja. Osim liturgije, vrše se jutarnje i večernje molitve, časovi i bdenija. Krštenje je Sveta tajna kojom čovek postaje hrišćanin i član crkve. Samo kršten čovek ima pravo na sve ostale tajne i obrede u crkvi. U pravoslavnoj crkvi postoje tri stepena svešteničke službe: đakon, sveštenik i  episkop. Pravoslavne crkve su decentralizovane, ali dele  kanonsko zajedištvo. Postoje autokefalne (samostalne) i autonomne pravoslavne crkve, među kojima su: Carigradska patrijaršija, Aleksandrijska, Antiohijska, Jerusalimska, Ruska, Srpska, Rumunska, Bugarska, Gruzijska, Kiparska, Grčka, Poljska, Albanska. Danas najviše pravoslavnih vernika ima u Grčkoj, Bugarskoj, Rusiji, Kipru, Srbiji, Etiopiji, Jermeniji. Pravoslavlje je dominantna veroispovest u Srbiji, a Srpska pravoslavna crkva se ubraja u tradicionalne verske zajednice. Preteča Srpske pravoslavne crkve je Žičko-pećka arhiepiskopija, koja je zalaganjem Svetog Save stekla upravnu samostalnost 1219. godine. Srpska pravoslavna crkva kao svoju preteču navodi i Pećku patrijaršiju, autokefalnu pravoslavnu crkvu sa sedištem u Peći, koja je postojala u periodu između 1346-1463 i 1557-1766 godine. Savremena Srpska pravoslavna crkva je uspostavljena 1920. godine ujedinjenjem mesnih pravoslavnih crkava na teritoriji novoosnovane Kraljevine SHS. Na čelu Srpske pravoslavne crkve je patrijarh srpski, koga bira Sveti arhijerejski sabor, koji se sastoji od arhijereja Srpske pravoslavne crkve.